Trasę rozpoczynamy w historycznym centrum Giżycka – przy pokrzyżackim zamku z XIV w. (z tego okresu zachowały się fundamenty, piwnice i jedno skrzydło, przebudowane w stylu renesansowym), pełniącym obecnie rolę hotelu, oraz przy XIX-wiecznym moście obrotowym na Kanale Łuczańskim, otwieranym i zamykanym ręcznie za pomocą dźwigni kieratowej. Przy zamku skręcamy w lewo w ul. Św. Brunona, przecinając dawny ogród zamkowy, noszący obecnie nazwę Parku im. Rogera Goemaere (był to zaprzyjaźniony z Giżyckiem samorządowiec francuski).
Po przejechaniu niespełna 1,2 km dotrzemy do wypiętrzającego się po lewej stronie drogi wzniesienia, na którego szczycie wznosi się żeliwny krzyż, upamiętniający hipotetyczne miejsce męczeńskiej śmierci św. Brunona z Kwerfurtu (974 – 1009) – arcybiskupa misyjnego, apostoła plemion pruskich, który prawdopodobnie został zamordowany właśnie w tym miejscu przez pogańskich Prusów. W 1910 r. na wzgórzu został wystawiony krzyż, będący kopią krzyża z Tenkitten na Sambii, czczącego przypuszczalne miejsce śmierci św. Wojciecha. W 2009 r. na wzgórzu w Giżycku obchodzono uroczyście millennium męczeńskiej śmierci św. Brunona, co uczczone zostało marmurowym cenotafem. Ze szczytu wzgórza i sąsiadującej wieży widokowej rozciąga się znakomity widok na jezioro Niegocin.
Podążając dalej ul. Św. Brunona po około 1,18 km dotrzemy do DK Nr 59 i zmierzamy nią w kierunku południowym, przekraczając najpierw most drogowy na Kanale Niegocińskim (łączy jezioro Niegocin z jeziorem Tajty), a następnie strzeżony przejazd kolejowy na linii Kętrzyn – Giżycko. Za przejazdem kolejowym opuszczamy Giżycko i wjeżdżamy w granice administracyjne wsi Wilkasy. Po niecałych 200 m zjeżdżamy z drogi rowerowej w lewo w boczną drogę prowadzącą do osiedla Nautica Resort. Mijamy je i razem z drogą skręcamy w prawo. Niebawem wjeżdżamy ponownie na promenadę i drogę rowerową. Mijamy m.in. Papugarnię. Można zobaczyć tu oprócz papug wiele drobnych zwierząt. Dojeżdżamy do plaży gminnej, gdzie w upalne dni można zażyć kąpieli. Promenadą dotrzemy do skupiska ośrodków wypoczynkowo-sportowych, skupionych nad brzegiem Niegocina u południowych krańców Wilkas – znajduje się tutaj renomowany ośrodek, port i hotel Akademickiego Związku Sportowego, a nieco dalej dawny ośrodek wypoczynkowy ZSMP, noszący obecnie nazwę Resort Niegocin. Ze schodów – wiodących z wysokiej, zalesionej skarpy nadbrzeżnej na pomosty portu i kąpieliska – rozciąga się tutaj wspaniały widok na jezioro Niegocin i położone na przeciwległym brzegu jeziora Giżycko. W okresie międzywojennym funkcjonowała tutaj skocznia narciarska z lądowiskiem na zamarzniętej tafli Niegocina. Za tawerną podjeżdżamy pod górę i skręcamy w lewo. Wjeżdżamy na Mazurską Pętlę Rowerową (MPR). Została ona oddana do użytku w 2023 r. Jej długość to 285 km otaczających szlak wodny Wielkich Jezior Mazurskich. Będziemy nią jechali przez 16 km. Jedziemy po drodze rowerowej poprowadzonej wzdłuż drogi wojewódzkiej DW Nr. 643.
Około 4,5 km podążamy jej zalesionym odcinkiem, biegnącym wzdłuż zachodniego brzegu jeziora Niegocin. Po drodze mijamy osadę Strzelce z dużym polem kempingowym, tawerną i dogodną plażą, po czym wjeżdżamy w obszar sołectwa BOGACZEWO (9,2 km). Wieś jest położona na zachodnim brzegu Jeziora Bocznego, stanowiącego wydłużoną, południową zatokę Niegocina i rozwija się dynamicznie jako osada letniskowa. Warto się zatrzymać w którejś z tutejszych restauracji, aby zjeść świeżą, mazurską rybę. U krańców wsi Bogaczewo zjeżdżamy z DW Nr 643 w lewo, na leśną ścieżkę, wiodącą wzdłuż brzegu Jeziora Bocznego, zgodnie ze znakami MPR. Wyjedziemy nią na lokalną szosę, biegnącą przez tzw. przesmyk Kula – zalesiony pas lądu, oddzielający Jezioro Boczne od jeziora Jagodne.
Ów wąski pas lądu, stanowiący jedno z nielicznych przejść przez linię Wielkich Jezior Mazurskich, został na przełomie XIX i XX ufortyfikowany – zbudowano tutaj punkt oporu, zwany Fortem Kula. Podczas rozbudowy fortyfikacji w 1915 r. odkryto rozległe cmentarzysko ciałopalne z okresu wpływów rzymskich i wędrówek ludów (I – VI wiek naszej ery). Zebrane artefakty archeologiczne pozwoliły wyodrębnić tzw. osadniczą kulturę bogaczewską, która w początkach naszej ery obejmowała swym zasięgiem m.in. cały obszar: Wielkich Jezior Mazurskich. Znaleziska z przesmyku Kula były eksponowane na giżyckim zamku, a obecnie znajdują się w zbiorach Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie. Przesmyk przecięty jest krótkim kanałem, łączącym jeziora Boczne i Jagodne, którym biegnie główny szlak wodny Wielkich Jezior Mazurskich. Pod mostem drogowym na Kanale Kula zlokalizowany jest umowny wododział pomiędzy zlewniami Wisły i Pregoły – praktycznie linia wododziału jest ruchoma i potrafi się znacznie przemieszczać na północ lub południe. 300 m za mostem na Kanale Kula kończy się droga rowerowa. Tu skręcamy w lewo na drogę leśną, która poprowadzi nas do wsi Rydzewo, rozciągającej swą zabudowę wzdłuż wschodniego brzegu Jeziora Bocznego.
RYDZEWO (15,8 km). to osada letniskowa z dużą ilością portów, plaż i tawern, rozlokowanych wzdłuż linii brzegowej jeziora i równoległej do niej, głównej ulicy wiejskiej. W dużej mierze zachowała się dawna zabudowa wsi z obszernym, szachulcowym budynkiem dawnej gospody, pełniącym obecnie rolę wiejskiej świetlicy, a także budynkami dawnych spichlerzy, adaptowanymi obecnie na restaurację. Perełką architektoniczną Rydzewa jest XVI-wieczny kościół z ołtarzem z 1616 r., ozdobionym gotycką rzeźbą św. Anny Samotrzeć, datowaną na 1520 r. Z XVI w. pochodzą też masywne drzwi ozdobione cytatami z Biblii, natomiast ambona, ława kolatorska, misa chrzcielna i jeden z trzech kościelnych dzwonów datuje się na XVII w. W zbiorach Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie znajduje się obraza na desce, wykonany przez rydzewskie3go pastora Joannesa Sartoriusa, któremu podczas epidemii dżumy w latach 1709 – 1710 umarły wszystkie dzieci, a miał ich siedmioro. Rydzewski kościół zlokalizowany jest na cyplu oddzielającym Jezioro Boczne od Niegocina. Zlokalizowana opodal linii brzegowej kaplica maryjna powstała w 1920 r., jako pomnik poległych w I wojnie światowej.
Z Rydzewa wyjeżdżamy ul. Mazurską na północ. Droga wiedzie w niewielkim oddaleniu od wschodniego brzegu jeziora Niegocin. Po 5 kilometrach opuszcza nas Mazurska Pętla Rowerowa, odbija w prawo na drogę odchodzącą w stronę Marcinowej Woli. My jedziemy prosto. Przed nami most, po lewej ładny widok na jezioro Niałk Mały, a za nim Niałk Duży. Po drugiej stronie jezioro Wojnowo. Jadąc dalej przed siebie docieramy do skrzyżowania z drogą krajową nr 63 w miejscowości RUDA (22,0 km). Jest to pofolwarczna i popegeerowska osada, położona nad malowniczą Zatoką Rudzką jeziora Wojnowo (jest tutaj dogodna plaża).
Droga jest bardzo ruchliwa, dlatego należy zachować szczególną ostrożność. Wjeżdżamy na krajówkę w prawo, by po 140 m zjechać z niej w lewo na boczną drogę i zaraz w prawo. Jadąc wśród pól mijamy po 1200 m z prawej mogiłę zbiorową żołnierzy armii rosyjskiej z czasów I wojny światowej. Ma formę prostokątnego nasypu zwieńczonego metalowym krzyżem. Po kolejnych 500 m skręcamy w lewo. Wjeżdżamy na nasyp starej linii kolejowej Giżycko - Orzysz. Została ona rozebrana w 1945 r. przez Rosjan, kiedy po II wojnie przebywali na tych terenach. Jedziemy przez 4 kilometry prosto przed siebie, aż dotrzemy do asfaltowej drogi. Jest to droga wojewódzka. Przekraczamy ją jadąc w prawo i za chwilę w lewo. Ponownie jedziemy po dawnej linii kolejowej. Kilometr dalej przejeżdżamy pod wiaduktem. 300 m za nim po prawej stronie zaszyty w kępie zieleni znajduje się stary ewangelicki cmentarz z wydzieloną kwaterą żołnierzy poległych w czasie I wojny światowej. Zwraca uwagę ciekawa forma obelisku. Po 600 m na skrzyżowaniu skręcamy w prawo. Kto lubi starocie może w tym miejscu pojechać na wprost 400 m do sklepu z antykami. Jedziemy wśród pól, przekraczamy linię kolejową. Po 500 m na skrzyżowaniu trzymamy się lewej strony i za chwilę ponownie lewej. Dojeżdżając do drogi prostopadłej skręcamy w prawo.
32,7 km. Mijamy MOR (Miejsce Odpoczynku Rowerzystów). Docieramy do drogi asfaltowej i skręcamy w lewo. Stąd już prosta droga do punktu, skąd zaczynaliśmy naszą wycieczkę. Po 2,2 km zaczyna się biegnąca równolegle droga rowerowa. Po 300 m mijamy z prawej początek oznakowanego szlaku żółtego, który też doprowadziłby nas do mostu obrotowego w Giżycku. Jedziemy po drodze rowerowej. Docieramy do skrzyżowania z drogą krajową. Przecinamy ją prosto i wjeżdżamy w ulicę Suwalską, którą jedziemy aż do jej końca. Ostatnie niecałe 200 metrów jedziemy po asfalcie, by wraz z wjechaniem w Warszawską - główną ulicę Giżycka, znowu znaleźć się na drodze rowerowej. Trzymając się jej docieramy do ronda, które przekraczamy na wprost i po kilkuset metrach docieramy do mostu obrotowego.
